Kijk! Een buitenlander!

Met lang blond haar, een grote neus en blauwe ogen val je op in Beijing. Niet omdat je de enige bent, maar wel omdat je een van de enigen bent. In het complex waar ik woon stikt het van de buitenlanders, dus hier valt het gestaar wel mee. Maar zodra ik in de metro stap begin het. Vooral kleine kinderen houden van staren. Een enkele keer hoor ik ‘Mamma, kijk! Een buitenlander!’, of wordt er een verlegen ‘Hello’ tegen me gezegd.

Een keer zat ik naast een Chinees stel. Ik was druk karakters aan het typen op mijn telefoon. Eerst leek mijn buurman verbaasd over het feit dat in WeChat[1] gebruik, en daarna was hij nog verbaasder dat ik ook karakters kan typen. Hij keek van mijn scherm naar zijn vriendin en fluisterde af en toe iets op verbaasde toon in haar oren.

Het blijft niet bij staren, vaak wordt ik stiekem gefotografeerd. Of misschien is het niet stiekem – het gebeurd immers zeer opvallend – maar in ieder geval ongevraagd. Bijvoorbeeld in Pingyao, je zou verwachten dat de mensen daar wel gewend zijn aan buitenlanders, maar het zijn vooral de binnenlandse toeristen die de buitenlanders interessant vinden.

Naast ongevraagd fotograferen, is er ook een handjevol mensen die het gewoon vraagt: ‘Mag ik een foto nemen?’ Dat betekent dat ik de komende vijf minuten sta te poseren. Want moeder wil op de foto, daarna vader, oom, tante en weet ik veel met wie ze daar zijn. En het liefs ook nog met drie verschillende telefoons of camera's.

Tijdens een avondwandeling met twee andere meiden in de hoofdstraat van Pingyao lopen we een dikke vrolijke man tegen het lijf. Hij draagt  met veel trots een hondje op zijn arm. In het haar knippert een rood knipperlichtje. Hij wil met ons ‘meinü’[2] op de foto, ik krijg het harige beestje in mijn handen geduwd en schiet vreselijk in de lach om de hele situatie.

Maar ook op een doodnormale dag in een metrostation krijg je het gevoel een BN-er te zijn. Chagrijnig omdat ik bijna te laat ben komen twee puberjongens op me af. Verlegen gaan ze om de beurt met me op de foto. Meestal zijn het giechelende jonge meiden overigens, die staan te springen om met een buitenlander op de foto gaan.

Na een jaar in China zijn er heel wat Chinezen die een foto van mijn op het telefoon hebben. Dat is het lot van een buitenlander in China. 

[1] WeChat is een app die te vergelijken is met WatssApp. WatssApp is alleen lang niet zo leuk als WeChat. We Chat is naast een chat-app ook een soort Facebook. Maar het aller-leukste vind ik nog de plaatjes die je naar elkaar kunt sturen, die zijn over het algemeen hilarisch.

[2] Meinü is een aanspreekvorm voor jonge meiden of jonge vrouwen. Het betekent letterlijk ‘mooie vrouw’, wat natuurlijk veel beter klinkt dan guniang, wat ‘meisje’ betekent.