Een Chinees uitje: 青龙峡 Qinglongxia

Na een tijdje niets van de studenten Nederlands gehoord te hebben, krijg ik opeens een Weixin [1]berichtje. Wat we gaan doen in het weekend van het Qingming Festival[2]. ‘Nog niets’  antwoord ik in het Nederlands. ‘Gaan jullie mee naar Qinglongxia’. Zonder precies te weten wat het is stem ik toe, want wie er nu niet een keer mee met een groep Chinezen op vakantie?

De ‘vakantie’ doet meer denken aan een schoolreisje met overnachting. Omdat het een groepsreis betreft, wachten we vooral heel veel. Als we aankomen bij de bus rijden we naar een andere universiteit, om daar vervolgens zo’n anderhalf uur te wachten tot de andere reizigers klaar zijn met hun lessen. Het is inmiddels spits en we staan in de file. Voor Maartje aanleiding om te vragen hoe je dat eigenlijk zegt in het Nederlands.

De buschauffeur is een stuk chagrijn met een zwaar Pekingnees accent. Hij schreeuwt af en toe wat naar zijn passagiers en de tolweg medewerkers, belt luid met zijn familieleden en rookt af en toe een sigaret. Als we er bijna zijn weet hij niet meer waar hij heen moet. Dat is natuurlijk aanleiding om weer te gaan schreeuwen. Maartje belt met de gastheer van het hostel en hij staat bij een bord te wachten op onze bus. Hij begeleidt ons op zijn motor naar de parkeerplaats, en daarna naar het hostel.

Als we aankomen is het eerste wat ik zie een portret van mao en daarnaast twee platen met het karakter voor geluk erop. Binnen krijgen we allemaal een kamer toegewezen en ik deel deze nacht mijn bed met Maartje. De wc is vooral heel smerig en het wasbakje is zo lek dat er een emmer onder staat om het vieze water op te vangen. ‘Het is heel goedkoop’  legt mijn bedgnootje uit.

Tijd voor de barbecue. Met een halve liter Yanjing bier in de ene hand en de andere hand vrij voor allerlei stokjes met eetbare en in mijn ogen oneetbare dingen geniet ik van elke minuut. Ik kan met trots vertellen dat ik voor het eerst in mijn leven kippenhart, kippenniertjes en maag (ik ben het dier wat hierbij hoort vergeten) heb gegeten. Het was niet vies, maar ik kon niet wennen aan het idee. Geeft mij maar quar, stokjes met geitenvlees, dat blijft mijn favoriet.

Na het eten is er geen tijd meer voor het ons beloofde uurtje karaoke. Ik had me er inmiddels op verheugd en vond het eigenlijk wel jammer. In plaats daarvan hebben we een kaartspelletje gespeeld, met de gastvrouw gekletst en elkaar vieze woorden geleerd in het Nederlands en het Chinees.

Qinglongxia

Qinglongxia blijkt een park te met een stuwdam te zijn, in de buurt van een ontgerestaureerd stuk van de Chinese muur. Je kan er dan ook van alles doen: vlotvaren, in bots-bootjes met waterpistolen, bungeejumpen, speedbootvaren, abseilen, paitballen, karten, rodelen en ga zo maar door. De Chinezen gaan rodelend over het meer, maar aangezien ik dat niet durf ben ik te voet naar de overkant van het water gelopen. Ik ga wel in de stoeltjeslift bergopwaarts, ondanks mijn slechte ervaringen daarmee. Maar als ik het vangnet zie dat ons op moest vangen als het mis mag gaan, word ik toch wel bang. (zie foto)

Bergafwaarts hebben we gewandeld. Dat was nog een flinke wandeling, maar het stelt natuurlijk niets voor bij de mensen die de wandeling bergopwaarts maken. Onderweg zie ik een aantal meiden op ballerina’s zelfs overgeven. Het paadje gaat langs een stuk van de muur, die op deze manier goed kan bekijken.

Na de wandeling is het weer tijd voor een uurtje wachten, om daarna na het hostel te gaan voor de lunch. Daarna moeten nog weer een uur of twee wachten op de andere groepen. Ik ben inmiddels goed chagrijnig vanwege de combinatie bier (van de avond ervoor), zon en te weinig slaap. Net als onze buschauffeur. Ik rook er nog maar een, net als onze buschauffeur.

[1] Weixin is de Chinese versie van WatsApp, maar dan leuker. Voor wie het wil proberen: in het Engels heet het WeChat.

[2] Het Qingming Festival is de belangrijkste dag dat Chinezen hun voorouders herdenken en eren. Volgens mijn docent Chinees is het een droevige dag, maar volgens de studenten die ik ken vooral een lang weekend waarin je gewoon lol kunt maken. Het luidt namelijk ook de lente in.