Handige handeltjes

De Geurige Heuvel

Afgelopen weekend stond in het kader van het Dakenboot Festival. Men hoort dan zongz[1]i te eten, en dat heb ik ook gedaan, maar meer heb ik van het festival niet meegekregen. Het wordt voornamelijk in het zuiden van China gevierd. Maar een lang weekend is natuurlijk altijd goed, een goede gelegenheid om op stap te gaan.

Met twee vriendinnen ga ik naar de Geurige Heuvel voor een ‘gezonde’ wandeling in de natuur en een mooi uitzicht over de stad. Jammer dat het ontzettend warm is. Ook is de luchtkwaliteit om te janken. Van een gezonde wandeling valt niet te spreken.

We zijn het er snel over eens dat we niet zelf naar boven lopen, veel te vermoeiend op een dag als deze. Drie ijsjes later komen we bij de kabelbaan, een ritje heen en terug blijkt ontzettent duur te zijn. Gelukkig worden we aangesproken door iemand die ons met een auto kan brengen, voor bijna de helft van de prijs. Ergens ben ik blij dat ik niet in zo een eng stoeltje naar boven moet, doodeng.

Achteraf durf ik niet te zeggen wat enger is: de kabelbaan of de auto. Een klein busje met een dikke vrolijke man komt keihard op ons afrijden, hij rijdt ons net niet te pletter. Hij rijdt als een idioot de berg op, gelukkig moeten we al snel overstappen in het volgende busje. Maar ook deze chauffeur rijdt erg hard. "Eén foutje en we zijn er geweest" zeg ik tegen degene naast me, die het zo eng lijkt te vinden als ik.

Eenmaal boven op de berg wordt ons duidelijk waarom deze mensen ons voor de helft van het geld naar boven brengen. Met behulp van een zepfgemaakte ladder klimt jong en oud de hoge muur over om in het park te komen. Wij volgen braaf de instructies van onze "reisleiders" op en klimmen over de muur. Waarschijnlijk is het uitzicht op een heldere dag prachtig, maar vandaag beperkt de luchtvervuiling het uitzicht tot de bergvoet.

Tijd om terug te gaan. We lopen vol goede moed naar de plaats waar we de muur zijn overgekomen. Geen ladder en geen busjes. "Waarom hebben we dan ook van te voren betaald?" vragen we ons af. Dan zien we opeens een ladder in de bosjes liggen. We hadden natuurlijk kunnen weten dat deze mensen ons zouden bedriegen. Het vrouwtje dat ons de busrit aansmeerde had ons immers al eerder bedrogen: vanaf de bergtop zouden we alles kunnen zien, van die luchtvervuiling zouden we geen last hebben.

We roepen ‘nihao, nihao’ naar de mensen die aan de andere kant van de muur zouden moeten staan, maar we krijgen geen antwoord. Uiteindelijk vinden we een deur in de muur, met daarachter twee bruine pretogen. Het is een van de chauffeurs die ons beveelt snel door de deur te komen. We hadden beter moeten opletten: de ladder was verplaatst. We worden gelkkig weer veilig benden afgezet.

Grote Muur Muziek Festival

Dit weekend ben ik ook naar het Grote Muur Muziek Festival geweest. De naam zegt het al, het is een festival in de buurt van de Chinese Muur. Voor we het terrein opgaan drinken we op de parkeerplaats nog wat biertjes. Er zijn genoeg Chinezen die met rustassen vol bier, sigaretten en condooms lopen te zeulen om wat bij te verdienen. De meeste mensen verkopen de raarste merken bier. Nep Qingdao bier, nep Harbin bier, Elegant bier (geen idee wat het oorspronkelijke merk zou moeten zijn) en ga zo maar door. Zelf de sigaretten zijn neppe Zhongnanhai’s.

Eenmaal binnen blijkt het (Heineken) bier onbetaalbaar. Gelukkig lopen op het terrein ook mensen met bier die het ons graag verkopen. Hoe ze het binnen hebben gekregen is me een raadsel, maar ik ben er blij mee. Het zou me niets verbazen als zij ook een ladder hebben gebruikt om de muur over te klimmen. 

[1] Een zongzi is een piramide-vormige rijstsnack, ingepakt in een bamboe- of reed blad. De gene die ik heb gegeten was er een met zeer kleverige rijst en een gedroogde vrucht aan de binnenkant. Over het algemeen zijn de zongzi ‘s in het noorden echter gevuld met rijst en vlees.