Openbaar vervoer in Peking

29 augustus 2013 - Beijing, China

Het OV in Peking

Vandaag kan ik u met trots mededelen dat ik kennis heb gemaakt met het openbaar vervoer in Peking. Omdat ik helemaal knettergek werd van alle taxichauffeurs die ons niet wilden vervoeren wegens te veel bagage -ik was met twee andere meiden + hun bagage- en snorders die ons wel wilden hebben (voor veel geld), hebben we besloten de trein te nemen. Vanuit de trein zijn we overgestapt op de metro naar Wudaokao, waar we een taxi namen. Hij bracht ons (op onze aanwijzing) naar het verkeerde gebouw, en van daar moesten we uiteindelijk nog een behoorlijk stuk lopen naar onze dorm. Gelukkig werden we onderweg genaaid door een man met een elektrische fiets‘taxi’. Voor 50 yuan (ongeveer zes euro) heeft hij ons inclusief bagage bij de voordeur afgezet. Erg vriendelijk van hem.

Wie Nederlands praat, wordt natuurlijk herkend door andere Nederlanders en al snel hebben we twee studenten uit Utrecht leren kennen. Omdat Elise moe was en ik geen zin had in mijn net gekochte instant noedels, ben ik met hen naar Wudaokou geweest om Chinees te eten; want ondanks alle aanbiedingen voor hamburgers en Mexikaans eten, was ik van mening dat ik op de eerste dag in Peking toch wel graag Chinees wilde eten.

Eigenlijk vertel ik dit alleen om erbij te kunnen vermelden dat ik dit uitje met de bus gedaan heb. En die busschema’s lezen, dat is nog een hele klus. Maar als je eenmaal weet hoe het schema werkt, en je weet naar welke halte je moet, is het eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Ik ben er alleen nog niet uit hoe je erachter moet komen hoe laat de bus dan op de halte arriveert. Misschien laten ze dat in het midden.

Wudaokou is ook het gebied waar ik tijdens mijn vorige bezoek aan Peking verbleef. Voor mijn gevoel is er niet veel veranderd, maar ik heb wel het idee dat ik veel meer begrijp. Ik kan me in mijn eentje in de supermarkt of in de bus prima redden en dat geeft wel een goed gevoel. Na een zomer geen woord Chinees te spreken of te lezen, komen er toch nog kromme zinnen met steekwoorden uit. Misschien niet iets op trots op te zijn eigenlijk, maar ik ben er zelf best blij mee.