Busmevrouwtjes

Met de bus

In Nederland krijgen kinderen les in beleefdheid in de bus. Tenminste, ik heb een keer zo een zo’n les gehad. En die les is me altijd bijgebleven. Er kwam een buschauffeuse naar onze school en zij bracht ons wat basisregels bij, zoals het begroeten van de buschauffeur en het gedag zeggen. Begroeten kon volgens haar niet met een koptelefoon op je hoofd. Je moest volgens haar bij het instappen even je koptelefoon afzetten. En je strippenkaart voor zijn neus werpen en de naam van de bestemming mompelen is ook not done.

Gedag zeggen mag gewoon met ‘dag’ of ‘tot ziens’, maar ‘bedankt’  is ook leuk. Je hand opsteken is trouwens ook voldoende. Nog altijd als ik in Nederland met de bus ga, denk ik aan deze regels.

In Beijing lijkt dit anders. Zodra je bus ingaat wordt er tegen je geschreeuwd: voor zover ik begrijp gaat het alleen over betalen. Of 1 yuan contant bij degene die schreeuwt zelf, meestal een vrouw, of met je kaart. En de haltes worden omgeroepen. Maar meestal zeg je geen ‘nihao’, en als je het al zegt, verwacht dan geen begroeting terug, want die krijg je meestal niet. Al moet ik zeggen dat het niet altijd zo is. Laatst had ik een heel vriendelijk vrouwtje dat enigszins vrolijk leek en zeer behulpzaam was.

Vandaag was het echt extreem. Ik had mijn kaart al ge – shua – d[1]. Maar de schreeuwende vrouw schreeuwde dat ik moest shua-en. Dus ik vertelde haar dat ik dat al had gedaan. Maar het moest over. Laat het een les zijn, shua alleen als het schreeuwvrouwtje je ziet shua-en. Anders ben je het dubbele kwijt. Niet dat het veel is, maar toch…

Dit is de omgekeerde wereld van het ov-lesje dat ik vroeger heb gekregen. Het komt niet echt vriendelijk over. Maar toen ik er tijdens mijn busritje even over nadacht, kwam ik tot de conclusie dat het je, als schreeuwmevrouwtje, waarschijnlijk niet zoveel kan schelen of je wel of niet vriendelijk overkomt. Ik zou zelf ook chagrijnig worden als ik de hele dag in de gaten moet houden of iedereen wel betaalt en niet zwart rijdt.

[1] ‘Shua’ betekent zoiets als: met je kaart langs het apparaatje gaan. Waarom hebben wij daar geen mooi voor?