Internationaal Culturen festival op Beida

Internationaal Culturen festival op Beida

Nederland, dat is waar ik de afgelopen week vooral druk mee was. Op Beida[1] werd vandaag een groot culturenfestival gehouden waarbij ik met de andere Nederlanders Nederland vertegenwoordigden. Van de Nederlandse ambassade kregen we vier kostuums, Nederlandse vlaggen, een paar posters en drie koeien. De posters bleven niet zo goed hangen, de vlaggen waaide steeds los en de stand zelf waaide uit elkaar. Het was geen gezicht.

Toch was onze stand behoorlijk populair. Waarschijnlijk vanwege de grootste attractie: wijzelf. Chinezen gaan graag op de foto met van alles en nog wat, en vandaag waren wij aan de beurt. Velen vonden onze kostuums heel erg mooi. Ik heb niet geteld hoe vaak we op de foto zijn gegaan, maar na verloop van tijd begon ik mijn lachspieren behoorlijk te voelen.

Quiz

Daarnaast hadden we ook een quiz gemaakt over Nederland. Er viel kaas te verdienen, werd de quiz gretig gemaakt. De meeste mensen konden de kaas wel waarderen, alhoewel er soms wel een vies gezicht getrokken werd.

Het leverde vaak leuke gesprekken op. Een man was zo schattig. ‘Ik ga er even voor zitten’. Dus hij zat daar, met zijn leesbril op onze vragen te maken. Daar kwam een leuk gesprek over het homohuwelijk uit. We trokken ook een aantal studenten aan die Nederlands studeerde, en wellicht zit er een leuke talenpartner bij. Het leuke is dat ze volgend jaar een jaar in Leiden gaan studeren.

Wat opvallend vaak fout gedaan werd:

1.       De nationale kleur van Nederland is rood.

2.       De schrijver van Nijntje is Barend ter Haar[2].

3.       De meest beroemde bloem van Nederland was vaak niet ‘Tulp’, puur omdat de meeste Chinezen het woord in het Engels niet herkende. Ze wisten het echter wel.

4.       Amsterdam wordt ook wel ‘Sex Capital of the World’ genoemd. Het goede antwoord is natuurlijk ‘Gay Capital of the World’.

5.       De Nederlander die een rol speelde tijdens de oprichting van de Chinese Communiste Partij: Sint Nicolaas.

Wat opvallend vaak goed gemaakt werd:

1.       Iedereen wist wat ‘Going Dutch’ betekent.

Leuke mensen

En dan was er de vrouw die ik in de eerste of tweede week dat ik hier was in de bus tegen kwam. De waarschuwde me voor kunstgaleries en theeceremonies. Ik vond haar toen vreemd, maar wel leuk. Met haar vieze brilglazen, slonzige broek en warrige haren deed ze me denken aan een verstrooide professor.

Ze stond vandaag in onze stand, dus ik sprak haar aan. Ze wilde praten over Spinoza en persvrijheid. Ze begon over een dissident die ik zeker op moest zoeken op internet. Ik begreep niet veel van de inhoud van wat ze te vertellen had, maar het klonk wel interessant. Ik heb haar mijn e-mail adres gegeven en als ze contact met me opneemt, ga ik haar een keer opzoeken.

Op een gegeven moment zagen we een paar ‘reuzen’. Ik wilde een opmerking maken over hun lengte, maar toen bedacht ik me dat het wel eens Nederlanders konden zijn. Dat bleek zo te zijn. Ze hebben wat kaas gegeten en waren snel weer weg. Zoonlief studeert ook op Beida, maar hij zit in een ander programma dan wij.

Andere stands

Ik heb zelf ook nog wat stands bekeken: die van Nieuw Zeeland en die van Noord Korea. Bij Nieuw Zeeland was pizza te krijgen. Daarvoor moest je eerst een vraag beantwoorden. Toen mijn vraag gesteld werd en er het woord ‘stad’ in voorkwam, zei ik snel ‘Auckland’. De precieze vraag weet ik niet meer, maar het antwoord was goed, en dus stond ik al snel te smullen van een stuk echte Nieuw Zeelandse pizza (!?). Ik dacht altijd dat pizza Italiaans was…. Mijn stuk was al bijna op, toen mijn klasgenoot na weet ik het hoeveel vragen aan het zijne begon. Leuk, hehe.

Bij Noord Korea hingen vooral veel foto’s van Kim Jong Un, hij is immers de ‘vader van het volk’, zoals mijn Noord Koreaanse klasgenoot me uitlegde. Daarnaast hingen ook de vader en grootvader van de Grote Leider. Alle Noord Koreanen waren netjes in pak, voorzien van een rood spelde met afbeelding(en) van (een van de) leiders. Een groepje mannen zong kort daarna een lied op het podium, wat heel mooi klonk. Ik vermoed een loflied voor een van de leiders of het land zelf.

Taiwan werd ook vertegenwoordigd op het festival. Op zich niet vreemd, China en Macau heb ik ook gezien, en volgens mij was Hong Kong er ook. Op de posters die gebruikt werden, stond ‘Republic of Taiwan[3]’, en het woord ‘Republic’ was duidelijk doorgekrast. Heel subtiel.

Chagrijnig

Een van mijn klasgenoten was het aan het eind van de dag behoorlijk zat. Hij zat even lekker op een stoel te klagen over de overdaad aan aandacht. Hij wilde echt niet meer op de foto. Net op dat moment kwam er een Chinees meisje die vroeg of ze met hem op de foto mocht. ‘Ja natuurlijk’ zei hij met een vrolijk gezicht. Hij begint ook meer op een Chinees te lijken.

Ikzelf voelde me op sommige momenten ook wel ongemakkelijk. Toen een van de bezoekers mij vroeg of het kostuum van een etnische minderheid was, moest ik denken aan mijn lessen in de Leiden over etnische minderheden. De meisjes in de kostuums die de cultuur presenteren voor toeristen worden vaak gezien als vrij en makkelijk op seksueel gebied.

Nu helpt het natuurlijk niet mee dat Nederland, en dan vooral Amsterdam, bekend staat vanwege de Roze Buurt en de openlijke prostitutie. Niet voor niets werd tijdens de test gedacht dat Amsterdam ‘Sex Capital of the World’ is. Eén man probeerde me bij mijn zij vast te pakken tijdens het fotograferen. Gelukkig haalde hij zijn hand snel weer weg. Toen de foto eenmaal gemaakt was zei hij me dat ik heel bijzonder was. En heel mooi. ‘Dankje’ zei ik kortaf. Met in mijn achterhoofd het idee dat hij me wel eens al een vrij en makkelijk meisje zou kunnen zien.

[1] Peking University heet in het Chinees Beijing Daxue, kortweg Beida.

[2] Barend ter Haar is de populairste docent van onze opleiding. Hij werkt nu aan een andere universiteit, wat iedereen heel jammer vind.

[3] De Chinezen die in de Volksrepubliek China wonen zien Taiwan als provincie van China. Taiwan echter noemt zichzelf de Republiek van China en heeft een andere overheid dan de Volksrepubliek China.