Zomerpaleis

Zomerpaleis

Zoals dat met alle reisblogs gaat, neemt het aantal blogs al snel af naarmate de tijd vordert. Tja, wat als je niets te vertellen behalve een bezoek aan de kapper, de supermarkt en de bar? Dan schrijf je er gewoon geen. Maar vandaag heb ik iets leuks gedaan, iets toeristisch. Ik ben naar het zeer beroemde Zomerpaleis geweest, een prachtig park hier niet ver vandaan. Het was vandaag relatief warm, en daar rondwandelen was heerlijk. Met een groot meer en veel bomen, het is het er aangenaam koel. Precies de reden waarom dit park het Zomerpaleis heet. Het werd gebouwd voor de keizers om de hete zomermaanden te ontvluchten.

Ik heb een rondje gelopen om het meer, op mijn dode gemak. Ik heb alles wat om me heen gebeurde goed in me opgenomen. Vol goede moed met een platte grond in de hand begon ik met de wandeling. Al snel had ik een andere tactiek bedacht: de meute volgen. Het bracht me naar een eilandje, waar ik twee opties had: met de boot naar de overkant, of terug lopen. Ik heb voor het tweede gekozen. Al met al werd het een lange wandeling, maar ik heb me geen moment verveeld. Met mijn camera in de hand heb ik allerlei kiekjes geschoten van dingen die ik mooi, leuk of interessant vond. Die zijn elders op deze blog te zien.

Verder heb ik succesvol afgedongen. Dat is een hele prestatie voor mij, meestal mijd ik het kopen van afdingbare dingen, omdat ik me bij voorbaat al genaaid voel. En ik heb een praatje gemaakt met een Chinees vrouwtje uit Xian. Ze vertelde trots dat ze al twee rondjes om het meer had gelopen. Dat deed ze iedere week. Ze was nu bij haar broertje in Beijing, maar zelf woont ze in Xian. Dat vind ze net al het park van het zomerpaleis heel erg mooi. Veel verder ging de conversatie niet, omdat ze niet herhaalde wat ze zei wanneer ik het niet begreep.

Verder nog wat complimentjes gekregen over mijn Chinees. Dat betekend echter niet dat mensen me altijd verstaan ofzo, mensen lijken het gewoon leuk te vinden dat je meer begrijpt en kan zeggen dan de meeste buitenlanders. Als je zegt dat je ongeveer twee maanden in China bent, dan vinden ze het heel goed. Maar zodra je vertelt dat je in Nederland ook al twee jaar Chinees er op hebt zitten, zijn ze opeens niet meer zo onder de indruk.

De Gele Eend

Het kunstwerk van de Nederlander Florentijn Hofman dat de hele wereld over reist, is nog tot 26 oktober in Peking. Dus ik had mazzel, ik kreeg m te zien tijdens mijn bezoek aan het Zomerpaleis. Overal zie ik knuffeltjes en rubberen badeendjes. En niet alleen in kinderhanden hoor, eigenlijk is de eend voor alle leeftijden. Ondanks dat het niet de eerste keer dat ik deze knuffeltjes zie, gaat er bij een belletje rinkelen. “Dat is waar ook, de Eend is hier.”

Zodra ik het park inloop en het meer zie, zie ik ‘m echter nergens. Ik loop wel tegen een informatiestand aan, waar de rubberen eendjes voor veel geld te koop zijn, maar de echte eend is in geen velden of wegen te bekennen. Wat blijkt? De eend is leeg. Jammer hoor. Uit zowel trots als troost koop ik dan toch maar een Chinees namaak knuffeltje, waar ik flink op af weet te dingen. China zou China niet zijn, als je niet overal van die namaak kan krijgen, en andere leuke gadgets zoals een Gele Eend rugtas. Die staat nog steeds hoog op mijn verlanglijst, een echte musthave wat mij betreft.

Ik word blij van deze vrolijke gele eend, die verder niet op die andere beroemde vrolijke eend Alfred Jodokus Kwak lijkt. De eend kent dan ook “geen grenzen, hij discrimineert niet en heeft geen politieke voorkeur[1]”. Het betekent gewoon niks. Heerlijk toch.

Eigenlijk had ik besloten niet zo een eendje te kopen, na het zien van de foto’s op deze site: http://imgur.com/a/wrIds. Toch gezwicht, ik werd er zo blij van.

Schattige kindjes

Vandaag heb ik er een sport van gemaakt zoveel mogelijk schattige kinderen zo stiekem mogelijk te fotograferen. Het leek me een uitdaging om iets te doen wat Chinezen ook doen: stiekem fotograferen. Meestal echter doen ze niet hun best om te verbloemen dat ze je op de foto zetten. Het voelt nog een beetje ongemakkelijk, vandaar dat hat aantal foto’s met schattige kindjes beperkt is. Oude mensen vind ik trouwens ook geweldig om te zien, maar dat durf ik echt niet. Dat vind ik op de een of andere manier onrespectvol.

Vliegers

Vliegeren is waarschijnlijk in China ontstaan. Er gaan veel verhalen de ronde over het begin van de vlieger, ik zal jullie daar niet mee vervelen. Feit is dat het nog steeds een populaire vorm van vermaak en ontspanning is. Ik keek vandaag in de lucht en echt heel hoog zag ik een vlieger, een zwarte vis. Zo hoog heb ik nog een nooit een vlieger zien vliegen. Vooral oudere mannen zitten met een behoorlijke installatie te vliegeren, en het is een leuk gezicht. Ik heb stiekem een foto gemaakt van een man die lekker zit te vliegeren.

Vissen

Het Zomerpaleis is ook een populaire vissersplek. Geen idee of de vissers daadwerkelijk iets vangen, maar ik veel hengels en zelfs fuiken gezien. Een fuik zat zelfs helemaal vol. Met afval weliswaar, maar toch. Ik weet niet of er, net als in de Westeinder, wel eens paling in de fuiken zit.

[1] Bron: http://www.florentijnhofman.nl/dev/project.php?id=154