Shanghai I

Na mijn tentamen ren ik naar mijn kamer om mijn tas in te pakken en snel te vertrekken naar het Beijing Zuid Station. Dit station is een enorm station wat enigszins doet denken aan een vliegveld. Ik spreek af met mijn reisgenootjes bij de Starbucks. Welke Starbucks? Dat is onduidelijk. We vinden elkaar niet. Gelukkig zijn daarvoor mobieltjes uitgevonden en we spreken opnieuw af bij de Starbucks.  Weer staan we allemaal ergens anders. Als uiteindelijk duidelijk is waar we zijn (zij aan de ene kant van het station en ik aan de andere kant) spreken we in het midden af om snel iets te eten voor we de trein in stappen.

De trein waarmee we reizen is een hoge snelheidtrein en hij rijdt gemiddeld 300 km per uur. Na vijf en een half uur komen we op het Hongqiao station in Shanghai aan. Daar stappen we in een taxi naar ons hostel. Het hostel is een aangename verrassing: een leuk tuintje met een vijver en een fontein. Daar zijn de Chinezen dol op, zo lijkt het, ik zie het wel vaker. Ik moet zeggen dat het rustgevend werkt. We drinken een slaapmutsje (cola…) voor in het tuintje, want het is aangenaam warm in de avond, in tegenstelling tot Beijing.

In de vijver zwemmen grote vissen, daar komen we bij daglicht pas achter. Binnen ligt een houten vloer, er is een bar, een pooltafel en comfortabele banken. Ook de kamer is aangenaam en het sanitair redelijk schoon, met dank aan de ayi’s. In Shanghai heten de schoonmaaksters 阿姨 ayi, oftewel ‘tante (aan de vrouwelijke kant)’, dat klinkt een stuk vriendelijker dan het Pekinese 服务员 fuwuyuan, oftwel ‘servicemedewerster’. Ook het verkeersvrouwtje op straat heet een ayi en alleen in het restaurant wordt fuwuyuan gebruikt.

Fanatieke stuf verkopers

Vrijdag is het tijd voor wat sightseeing. We beginnen bij de Bund, want die mag niet overgeslagen worden. We komen daar later echter nog drie of vier keer... We lopen via de drukke winkelstraat die Nanjing Road heet richting de Bund. We worden meerdere malen aangesproken door fanatieke verkopers die ons middels een kaartje met ‘merkartikelen’  schoenen, tassen en horloges willen aansmeren. Het doet denken aan drugverkopers die ‘Hasj, Speed of EXTC’ kwijt willen.

Eén keer lijkt iemand te zeggen: ‘Watch your bag’, maar dit is natuurlijk niet bedoelt als waarschuwing, maar ook een verkoper die een andere volgrode hanteert: “Watch? Bag?” Als hij “Shoe” zegt, begrijp ik pas dat het ook deze man graag een horloge, tas of schoenen wil slijten aan rijke buitenlanders. Andere varianten: “ You want stuff?” Uhhh, nee dankje. Of: “Fake bag, shoe, watch”. Daar pas ik ook voor.

Nadat we de winkelstraat trotseren, zien we in de verte een groep wolkenkrabbers. Het foto maken kan beginnen. Natuurlijk vooral van de skyline met moderne gebouwen aan de overkant van de Huangpu rivier, maar ook de oude gebouwen aan de kant van Nanjing Road zijn het bewonderen waard. Om eerlijk te zijn maakt het niet veel indruk op me, deze Europese gebouwen, het geeft iedere het gevoel dat ik op een stedentrip in Barcelona ben.

Na een aantal foto’s gaan we naar het Rockbund museum, een museum met moderne kunst. Ik zie daar veel leuke er interessante dingen, waaronder een filmpje over hoe zelf pepperspray te maken. Het is nogal satirisch bedoeld en ik kan er wel om lachten. En ik zie een gekke man die aan slaapdronken aan de balustrade hangt. Waarom hij daar hangt? Geen idee. Maak er zelf maar een verhaaltje van.

Na het Rockbund museum vertrekt de helft van de groep naar het postmuseum. Mijn vriend die Lonely Planet belooft namelijk dat het heel leuk is. De weg ernaar toe is een hele ervaring. Via een drukke marktstraat met ouderwetse Shanghainese straten, straatvoedsel (mjam) gerochel, herrie, bedelaars, zingende lilliputters, een bebloede (nep bloed, dat zie je meteen) man die bakstenen door midden slaat, poepende kinderen en veel andere drukte komen we bij het museum. Misschien had ik mijn Lonely Planet wat beter moeten bestuderen, want het museum is  dicht vandaag.

Dan maar weer terugwandelen naar de Bund. Onderweg lopen we langs de door een flink aantal eeuwenoude bomen omringde Bristse Ambassade en nemen we het pondje naar Pudong. Want daar hebben we afgesproken met onze medestudenten uit Leiden die in Shanghai studeren. We eten samen en lopen daarna nog een keer in het donker langs de kade, dit keer aan andere kant van de rivier.